Short Stories / داستان های کوتاه

پست‌های معروف از این وبلاگ

داستان کوتاه خزیدن

  خزیدن   «یه چیزی درباره‌ی سیگار کشیدن خیلی افسردم میکنه، میدونی؟ نمیدونم دقیقا چیشه. شاید بویی که میده است. شایدم حسیه که بهم میده.» -        خب مجبوری بکشی؟ -        مشکل اینه نمیدونم سیگار کشیدن بیشتر افسردم میکنه یا سیگار نکشیدن. -        بزرگترین سوال زندگی همینه. -        که چی آدمو بیشتر افسرده میکنه؟ -        آره. -        حالا زندگی اونقدرا هم بد نیست. -        شاید زندگی تو نیست. -        مگه توی یه دنیا نیستیم؟ -        هستیم؟ -        نمیدونم دنیا بیرونیه یا درونیه. -        شاید هردو -        شاید. -        ولی باید بفهمم چرا سیگار کشیدن افسردم میکن...
بیشتر بخوانيد

تاریکی مطلق

  از خواب بیدار شد و مثل بقیه‌ی روزها، اول به دستشویی رفت و صورتش را شست. بعد به آشپزخانه رفت و قهوه را دم گذاشت؛ مثل بقیه‌ی روزها. قبل از رفتن به اتاق کارش و شروع به کار روی پرونده‌های حسابرسی شرکتهایی که برایشان از راه دور کار میکرد، از خانه بیرون رفت و کلید صندوق پست منزلش را داخل قفل انداخت و آنرا چرخاند؛ مثل بقیه‌ی روزها. انبوه نامه‌ها، بروشورها و مجلاتی را که امروز برایش فرستاده بودند از صندوق بیرون آورد و همچنان که دوباره وارد خانه اش میشد، آنها را یکی یکی بررسی کرد: مجله‌ی مد روز، هفته نامه‌ی اقتصاد، بروشورهای تبلیغاتی لوله باز کنی، حمل بار و خشکشویی، و پاکتنامه‌هایی که درون آنها قبض هایی بود که باید هرچه زودتر پرداخت میشدند. در میان نامه ها، یک پاکت نامه‌ی سفید بود که روی آن چیزی ننوشته بودند. پاکت هیچ تمبری نداشت و مشخص بود که کسی، آنرا شخصا به داخل صندوق پستش انداخته است. مجلات و بروشورها را روی پیشخوان آشپزخانه انداخت و پاکت سفید را با خود به اتاق کارش برد. پشت میزش نشست، چاقوی نامه باز کن را برداشت و با استفاده از آن، پاکت نامه را باز کرد. و نامه‌ای را که با خط خوش...
بیشتر بخوانيد

داستان جنگ

  باران طوری می‌بارید انگار خودِ خدا تصمیم گرفته بود فاضلاب جهنم را روی زمین خالی کند. رعد و برق از دوردست ها می غرید و آهنگی دلخراش را در میدان جنگِ پر از گل و لای پخش میکرد. چنگال صاعقه در آسمان خاکستری پیدا بود و منظره‌ی دلگیر تر از مراسم ختم عزیزی که از دست رفته ساخته بود. در میان این طوفان، سربازی در گودالی که خودشان چند روز پیش کنده بودند پنهان شده بود. کلاه فلزی اش در برابر خشم طوفان محافظ ضعیفی بود و باران مانند اشک خدایان روی چهره‌اش می لغزید. یونیفرم خاکی رنگش که در اثر ترکیب آب و گل به قهوه‌ای تغییر رنگ داده بود، مثل عاشقی که نمیخواهد معشوقش را رها کند، به بدنش چسبیده بود. او همانطور که در گودال نشسته بود و اسلحه‌اش را کنارش گذاشته بود، بی توجه به شدت باران کلاهش را از سر برداشت و آنرا در دستانش نگه داشت. با وسواس و با دقت، عکسی رنگ و رو رفته را زیر کلاهش گرفت تا آنرا شر باران حفظ کند. او طوری این عکس را نگه داشته و از آن محافظت میکرد گویا تمام زندگی اش به این عکس وابسته است. گوشه های عکس در اثر تماس های متعدد انگشت، رنگ و رویش را از دست داده بود و زرد شده بود. این ...
بیشتر بخوانيد